चिडचिड...

आज सकाळी सकाळी भविष्य वाचले, उगीच गुंता-गुंत करू नका, जास्त बोलू नका, तोंड उघडून अपशकून करू नका, तरी झालेच, जे होणार होते ते झालेच शेवटी...
काय???? काही नाही, एका अत्यंत उर्मट (हो उर्मटच, उद्धटाच्या वरची स्टेज आहे न ती) अश्या डॉक्टर कलीग ची वाजली, असल टेन्शन आलंय न,
तिचे नाही, तर तिच्या ऑफिस मधल्या पोकळ वजनाचे, आणि ती आहे पण चुगलखोर, एकदम (...वाईट, छोटा आहे शब्द.. अम्म्मम्म्म, हा), गलिच्छ विचारांची पोरगी आहे...
काय मी पण न, काय करू कसे करू, म्हणजे माझी पण होती चूक, नाही कोण म्हणताय पण दोनदा क्षमा मागितली मी तिची, तरीही, हिची बडबड चालू, आणि तेही फोन करून, काय समोर बोलता येत नाही न तिला, (हिम्मत लागते त्याला) श्या... कैच्या कै

ह्म्म्म, आता ती चार पाच दिवस खुन्नस देणार, माझ्यावर तापून असलेली तिची जुनिअर आता हा मौका अजिबात नाही सोडणार, त्यांच्याच टीम मधला सिनियर (अजिबात स्वताचे मत नाहीये ह्याला) अजून आगीत तेल घालणार, आणि पुढला सगळा आठवडा टेन्शन मध्ये जाणार...
का मीच का दर वेळी, हा शनिवार -रविवार पण धावपळीचाच गेलाय, जरा त्यात सुखाचे काही कण वेचले पण असे वाटतेय, निर्भेळ सुख काही माझ्या वाट्याला येणार नाही,

एकीकडे समस्यांचा डोंगर आहे तर दुसरीकडे आयुष्याची नवी सुरवात आहे.... न धड समस्या सोडवता येत न धड सुखी होता येत, काय हे सुख दुख नेहमी हातात-हात घालूनच आले पाहिजेत का, जरा मागे-पुढे यायला काय जाते यांचे....
जाऊ दे ..... होता है, चलता है, जिंदगी है .......!!!