मुंबई ...!!!
परत एकदा मुंबई.... कित्ती कित्ती दिवसानी छान ८-१० सुट्ट्या घेउन गावाला गेले होते दादाचे लग्न होते, काय धम्माल मज्जा केलीये म्हणून सांगू ... अक्षरशः धुमाकुळ घातलय आम्ही सगाळयानी लग्नात ... खरी मज्जा तर तेव्हा आली जेव्हा, मारुती वरून मांडवात परत आलेल्या नवर्या मुलाला (आमचा दादा) नवरीच्या भावंडानी (मुख्यतः वहिनीची बहिन सदरातील मुली ) दारावर अडवले आणि प्रवेश फी मागितली ... यावर दादाची पहिली प्रतिक्रिया होती "हे पण बरेआहे म्हणायचे, हमालालाच पैसे मागताहेत" (जाडी आहे आमची वहिनी जरा )... आणि त्या डब्ब्यांना दादाची ही कोटि कळलीच नाही... मग काय आम्ही पण जोर केला नी सरळ त्यांचे कड़े तोडून दादाला आत पोहचवला... बसले पाहत सगळे, हा त्याची कसर त्यानी जोड्यांच्या पैस्यात भागवायची ठरवली होती पण तिथेही आमच्या दादाने गुगली टाकला, "अरे ठेवून घ्या तो जोड़ा, २५०चाच आहे, सासर्यनेच दिलाय मी नवीन घेणारच होतो....(ही ही ही हा हा हु हु खो खो खा खा खी खी इती आम्ही)...
पण तिथे गेल्यावर जाणवले, घरापासून दूर इथे मुंबई मधे राहून मी खरच काय मिस करतेय ते, तिथे सगळ्याना सगाळयांच्या भानगडी, सध्याच्या उलाढाली माहित आहेत, सगळे कसे एकमेकाना धरून आहेत, ती मस्ती तो खोडकरपना, तो गोंधळ, ती चिडावा-चिडवी, तो खोटा राग, ते मनसोक्त हादड़ने (वजन वाढणे म्हणजे काय? तेच मुळी तिथे कोणाला ठावुक नाही) हिड़ने - फिरणे, नदीत डुंबने, मोठ्यांचा शब्दा-शब्दातुन जाणवणारा जिव्हाळा, तिथले ते दिलखुलास वातावरण.... खरच पैसे कमवायच्या नादात, मोठे होण्याच्या नादात मी काय मागे सोडून आलेय ??????????
Monday, November 1, 2010
Saturday, October 16, 2010
Happy Dasara!!!
Happy Dasara!!!
...म्हणजे दसरा आहे तर उदया पण ऑफिस मध्ये आजच सेलिब्रेशन आहे, सगळे मस्त पारम्परिक कपडे परिधान करून आलेले आहेत, सुंदर सुंदर रंगोळया प्रत्येक डिपार्टमेंट मध्ये सजलेल्या आहेत, सगळीकडे झेंडू -आम्ब्याची तोरणे लागलेली आहेत, सतत बांगडयांचा आवाज किनकिन्तोय
अहाहा काय छान वाटतय , ऑफिस अगदी उत्साहाने सळसळतय...
मागच्या वर्षी दसरा असाच मस्त झाला होता , निदान या कंपनीत ही एक गोष्ट चांगली आहे @दसरा सेलिब्रेशन@
ह्म्म्म, I M really Gonna Miss This Event Next Year...
...म्हणजे दसरा आहे तर उदया पण ऑफिस मध्ये आजच सेलिब्रेशन आहे, सगळे मस्त पारम्परिक कपडे परिधान करून आलेले आहेत, सुंदर सुंदर रंगोळया प्रत्येक डिपार्टमेंट मध्ये सजलेल्या आहेत, सगळीकडे झेंडू -आम्ब्याची तोरणे लागलेली आहेत, सतत बांगडयांचा आवाज किनकिन्तोय
अहाहा काय छान वाटतय , ऑफिस अगदी उत्साहाने सळसळतय...
मागच्या वर्षी दसरा असाच मस्त झाला होता , निदान या कंपनीत ही एक गोष्ट चांगली आहे @दसरा सेलिब्रेशन@
ह्म्म्म, I M really Gonna Miss This Event Next Year...
Saturday, September 18, 2010
vibhajan
कस झालय न सगळ, तीन ठिकाणी तिघी- म्हणजे मीच तीन... वेगवेगळी
एक ग्रुप ऑफिस मधला , स्वताला hi-fi समजणारा इतरांच्या क्षमतेपलिकदाचा आणि माझ्या सीमारेषा अजुनच गुंता-गुंतिच्या करणारा ...
एक ग्रुप half-half, म्हणजे ऑफिस मधलाच पण कायम त्याच्या (ऑफिस च्या) परिघाबाहेराचा... एकदम मस्तीखोर, भटकणारा अगदी साधा सरळ मार्गी , माझ्यासारखाच गडांवर भटकनारा , मनात न ठेवता तोंडावर खरे काय ते बडबडणारा ग्रुप ....
आणि तीसरा ग्रुप.... हा जरा complicated आहे ... म्हणजे मी, एक मैत्रीण आणि एक मित्र बस एवादाच...
मैत्रीण: ही मला कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षी भेटलेली आणि मग नकळतच अगदी खासम खास झालेली.... सगळे आनंद, अवघ्या जगावरचा राग movie रेविएव, ड्रेस मटेरिअल che वादंग, चीन चा भूकंप आणि आसाम मधला पुर , federer चे wimbeldon, सचिन देवाचा उडालेला त्रिफळा , लहान बहिणीचे admission सगळे काही हक्कानी बोलायाचे ठिकान .... सध्या लग्न जुळलय तिचं , त्यातही प्रॉब्लम येताहेत (तिला) निस्त्तरतेय बिचारी aani मी...मस्तपैकी 'मानसिक' का काय तो आधार देतेय , म्हणजे बाकि उधर की 'family' प्रकारात आपणही किती हस्तक्षेप करणार....
मित्र: इथेच मुम्बैत भेटलेला (हो मुम्बैत ) , आणि तेहि आता १-१ १/२ वर्षानी.... खरच किती बर वाटल होतं म्हंटल चला आता पुन्हा एकटेपना येणार नहीं, पण कशाचे काय.... तो मेला involve व्हायला लागला नी याच मैत्रिणी कडून त्याला झापला , आता तिने नेमके काय सांगितले देवच जाने पण तो एकदम तुटुनच गेलाय म्हणजे केली मी धडपड ....त्याने पण पुन्हा जोडायची पण ..... नाहीच जमल even आताही जमात नाहिया...
भीती वाटते... पुन्हा एकटेपण तर येणार नहीं... कसा व्ह्यायाचे या वेळी, जमेल का पुन्हा सगल्या जगाकडे पाठ फिरवून जगायला.....
एक ग्रुप ऑफिस मधला , स्वताला hi-fi समजणारा इतरांच्या क्षमतेपलिकदाचा आणि माझ्या सीमारेषा अजुनच गुंता-गुंतिच्या करणारा ...
एक ग्रुप half-half, म्हणजे ऑफिस मधलाच पण कायम त्याच्या (ऑफिस च्या) परिघाबाहेराचा... एकदम मस्तीखोर, भटकणारा अगदी साधा सरळ मार्गी , माझ्यासारखाच गडांवर भटकनारा , मनात न ठेवता तोंडावर खरे काय ते बडबडणारा ग्रुप ....
आणि तीसरा ग्रुप.... हा जरा complicated आहे ... म्हणजे मी, एक मैत्रीण आणि एक मित्र बस एवादाच...
मैत्रीण: ही मला कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षी भेटलेली आणि मग नकळतच अगदी खासम खास झालेली.... सगळे आनंद, अवघ्या जगावरचा राग movie रेविएव, ड्रेस मटेरिअल che वादंग, चीन चा भूकंप आणि आसाम मधला पुर , federer चे wimbeldon, सचिन देवाचा उडालेला त्रिफळा , लहान बहिणीचे admission सगळे काही हक्कानी बोलायाचे ठिकान .... सध्या लग्न जुळलय तिचं , त्यातही प्रॉब्लम येताहेत (तिला) निस्त्तरतेय बिचारी aani मी...मस्तपैकी 'मानसिक' का काय तो आधार देतेय , म्हणजे बाकि उधर की 'family' प्रकारात आपणही किती हस्तक्षेप करणार....
मित्र: इथेच मुम्बैत भेटलेला (हो मुम्बैत ) , आणि तेहि आता १-१ १/२ वर्षानी.... खरच किती बर वाटल होतं म्हंटल चला आता पुन्हा एकटेपना येणार नहीं, पण कशाचे काय.... तो मेला involve व्हायला लागला नी याच मैत्रिणी कडून त्याला झापला , आता तिने नेमके काय सांगितले देवच जाने पण तो एकदम तुटुनच गेलाय म्हणजे केली मी धडपड ....त्याने पण पुन्हा जोडायची पण ..... नाहीच जमल even आताही जमात नाहिया...
भीती वाटते... पुन्हा एकटेपण तर येणार नहीं... कसा व्ह्यायाचे या वेळी, जमेल का पुन्हा सगल्या जगाकडे पाठ फिरवून जगायला.....
Tuesday, January 19, 2010
अस का...
आज जाम बोअर होतय अस वाटतं पळून जावं झालं आपल्या गावाला... काय ही मुंबई आणि काय इथली लोक अगदी नकोसं झालय.... नको ही नौकरी आणि नको स्वतंत्रपणा...
जीव अगदी मेटाकुटिला आलाय बघाहुश्श.... अस वाटतय छान गावाला घरी जाव... अंगणात झोपाळयावर बसून गरम चहा प्यावा, भाजलेले चने खावेत किंवा वाटान्याच्या शेंगा खाव्यात.... रात्री मनसोक्त भाकरी आणि ठेचा खावा.... रजईत गुरगुटून झोपावं..... पण आता नकोत ती स्वप्न मोठ्ठ झाल्याची किंवा चकाचक ऑफिस मध्ये टकाटक हिलचे शूज वाजवत हातात फाइल घेउन चालायची...
आता वाटत स्वप्न यावीत ती शांत सकालची जिथे अलार्म नाही लोकालची वेळ गाठायची घाई नाही.... डब्बा विसरला तर कॅन्टीनच्या जेवणाची आधीच येणारी शिसारी नाही... स्वप्न यावीत ती आरामात वाचत चहा घेण्याची... जिथे रविवार म्हणजे घरच्यांसोबत घालवलेला आनंदी दिवस.... ना की पुढच्या आठावडयाच्या धावपळीची तयारी...
अस का??????
जीव अगदी मेटाकुटिला आलाय बघाहुश्श.... अस वाटतय छान गावाला घरी जाव... अंगणात झोपाळयावर बसून गरम चहा प्यावा, भाजलेले चने खावेत किंवा वाटान्याच्या शेंगा खाव्यात.... रात्री मनसोक्त भाकरी आणि ठेचा खावा.... रजईत गुरगुटून झोपावं..... पण आता नकोत ती स्वप्न मोठ्ठ झाल्याची किंवा चकाचक ऑफिस मध्ये टकाटक हिलचे शूज वाजवत हातात फाइल घेउन चालायची...
आता वाटत स्वप्न यावीत ती शांत सकालची जिथे अलार्म नाही लोकालची वेळ गाठायची घाई नाही.... डब्बा विसरला तर कॅन्टीनच्या जेवणाची आधीच येणारी शिसारी नाही... स्वप्न यावीत ती आरामात वाचत चहा घेण्याची... जिथे रविवार म्हणजे घरच्यांसोबत घालवलेला आनंदी दिवस.... ना की पुढच्या आठावडयाच्या धावपळीची तयारी...
अस का??????
Subscribe to:
Comments (Atom)